Smaller Default Larger

Polecamy dla szkół

Cena od: 655
Cena od: 105
Cena od: 585

Polecamy!

Cena od: 590
Cena od: 385
Cena od: 450
Wycieczki w praktyce szkolnej:

Znaczenie różnorakich form wycieczek szkolnych dla realizacji programu edukacyjno - wychowawczego szkoły doceniane jest coraz bardziej zarówno przez instytucje i organy sprawujące nadzór nad oświatą jak i przez poszczególnych pedagogów. Znajduje to odzwierciedlenie w rozporządzeniach Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu, a także w programach edukacyjnych, które zalecają prowadzenie wielu zajęć w terenie oraz organizowanie szkolnych wycieczek i wyjazdowych zajęć w tak zwanych "zielonych szkołach". Wycieczka klasowa to nie tylko okazja do wyrwania się z murów szkolnych, ale przede wszystkim ogromna skarbnica możliwości poznawczych. To również wzmocnienie więzi pomiędzy nauczycielem i uczniem. Klasowe wycieczki dydaktyczne, oprócz tego, że stwarzają możliwość realizowania szkolnego programu nauczania w atrakcyjny i nietypowy sposób, mają jeszcze wiele innych walorów sprawiających, że można je uznać za wyjątkowo efektywny instrument wychowawczo - edukacyjny, wspomagający nie tylko nauczanie, ale też właściwe kształtowanie osobowości ucznia. W czasie wycieczki uczniowie mają więcej czasu na indywidualne rozmowy; na wzajemne poznanie, na żarty i zabawy; uczą się samodzielności, zaradności i dyscypliny, życia w grupie, współpracy i życzliwości. Ma to duże znaczenie, tym większe, że w dobie komputerów i telefonów komórkowych bezpośrednie kontakty rówieśnicze są często ograniczone. Nauczycielom wycieczki klasowe umożliwiają dokładniejsze i pełniejsze poznanie uczniów. Inaczej postrzega się podopiecznych w szkole w ciągu 5-8 godzin, a inaczej przez dobę, dwie lub trzy i w różnych sytuacjach: w autokarze, restauracji, hotelu, w czasie zwiedzania bądź wędrówek.

Sprawy organizacyjne:

Za przygotowanie wycieczki najczęściej odpowiedzialny jest wychowawca klasy. Może to być również  inicjatywa dyrekcji szkoły, rodziców lub w klasach starszych uczniów. Jeśli jednak zlecenie organizacji i przeprowadzenia imprezy zostanie przekazane do biura turystycznego wtedy przejmuje ono na siebie cały trud jej przygotowania i realizacji. Program należy w porozumieniu biurem turystycznym dostosować do wieku, zainteresowań i możliwości uczniów oraz ich stanu zdrowia, kondycji fizycznej, umiejętności. Szanse na to, że uczniowie wyciągną z klasowego wyjazdu maksimum korzyści, znacznie wzrosną, jeżeli uda się ich odpowiednio zmotywować do pracy nad zaplanowaniem wycieczki, bowiem wtedy będą się czuli za nią współodpowiedzialni i sami dołożą wszelkich starań, by wyjazd był jak najbardziej udany. W klasach starszych współuczestnictwo uczniów może obejmować zarówno sprawy organizacyjne, jak i programowe. Istotnym i przydatnym jego elementem może być na przykład wspólne z klasą ustalenie wewnętrznego regulaminu wycieczki.

Kierownik wycieczki:

Przepisy stanowią, że wyboru kierownika wycieczki dokonuje dyrektor szkoły. Do niedawna funkcję tę mógł pełnić wyłącznie nauczyciel, który ukończył kurs kierowników wycieczek szkolnych lub inna pełnoletnia osoba mająca takie uprawnienia, a także nauczyciele geografii i wychowania fizycznego, którzy na studiach mieli przedmiot krajoznawstwo i turystyka szkolna. Jednak rozporządzenie MENiS-u z 2001 roku uchyla wymóg posiadania uprawnień kierownika wycieczki. Obecnie kierownika szkolnego wyjazdu wyznacza dyrektor szkoły, przy czym w świetle przepisów powinna to być osoba o kwalifikacjach odpowiednich do realizacji określonych form krajoznawstwa i turystyki. Jednak kwestia owych kwalifikacji nie jest w przepisach do końca sprecyzowana i w praktyce kierownikiem wycieczki może zostać każdy nauczyciel, który zyska akceptację dyrektora szkoły. Uwaga ta nie odnosi się do obozów wędrownych i imprez turystyki kwalifikowanej, których kierownicy muszą mieć wciąż  odpowiednie uprawnienia.

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 8 listopada 2001r "kierownik wycieczki lub imprezy w szczególności: opracowuje program i harmonogram wycieczki lub imprezy, opracowuje regulamin i zapoznaje z nim wszystkich uczestników, zapewnia warunki do pełnej realizacji programu i regulaminu wycieczki lub imprezy oraz sprawuje nadzór w tym zakresie, zapoznaje uczestników z zasadami bezpieczeństwa oraz zapewnia warunki do ich przestrzegania, określa zadania opiekuna w zakresie realizacji programu, zapewnienia opieki i bezpieczeństwa uczestnikom wycieczki lub imprezy, nadzoruje zaopatrzenie uczestników w sprawny sprzęt i ekwipunek oraz apteczkę pierwszej pomocy, organizuje transport, wyżywienie i noclegi dla uczestników,
Dokonuje podziału zadań wśród uczestników, dysponuje środkami finansowymi przeznaczonymi na organizację wycieczki lub imprezy, dokonuje podsumowania, oceny i rozliczenia finansowego wycieczki lub imprezy po jej zakończeniu." 

Opiekunowie:

Opiekunem wycieczki lub imprezy może być nauczyciel albo, po uzyskaniu zgody dyrektora szkoły, inna pełnoletnia osoba. Rozporządzenie MENiS z 31 grudnia 2002r nie precyzuje liczby uczniów przypadających na jednego opiekuna. Liczbę opiekunów ustala się, uwzględniając: wiek, stan zdrowia, stopień rozwoju psychofizycznego uczniów, stopień zdyscyplinowania i samodzielności grupy, specyfikę wycieczki, środki transportu. Przyjmuje się, że podczas wycieczek na jednego opiekuna przypada 15 uczniów. W turystce kwalifikowanej na jednego opiekuna powinno przypaść 10 uczniów. Na wycieczkach w granicach miejscowości, w której znajduje się szkoła, podczas których grupa nie korzysta z publicznych środków lokomocji, jeden opiekun powinien przypadać na maksimum 30 uczniów.

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 8 listopada 2001r "opiekun w szczególności: sprawuje opiekę nad powierzonymi mu uczniami, współdziała z kierownikiem w zakresie realizacji programu i harmonogramu wycieczki lub imprezy, sprawuje nadzór nad  przestrzeganiem regulaminu przez uczniów, ze szczególnym uwzględnieniem zasad bezpieczeństwa, nadzoruje wykonywanie zadań przydzielonych uczniom, wykonuje inne zadania zlecone przez kierownika."

Pilot wycieczki:

Zapewniony przez będące organizatorem biuro turystyczne pilot powinien opiekować się grupą przez cały okres trwania imprezy turystycznej. Zgodnie z ustawą o Turystyce z dnia 29.07.1997 do zadań pilota wycieczek należy sprawowanie, w imieniu organizatora turystyki, opieki nad uczestnikami imprezy turystycznej w niezbędnym zakresie, wynikającym z charakteru imprezy, czuwanie nad sposobem wykonywania usług świadczonych na rzecz uczestników podczas imprezy oraz przyjmowanie od nich reklamacji dotyczących świadczonych im usług, a także reprezentowanie organizatora turystyki wobec kontrahentów świadczących usługi w trakcie trwania imprezy. Pilot podczas imprezy turystycznej nie pełni funkcji opiekuna i nie jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo i zachowanie uczestników w zakresie obowiązków opiekuna - wychowawcy. W przypadku wyjazdów zagranicznych pilot powinien znać język obcy w stopniu umożliwiającym porozumienie się w kraju docelowym jak również w krajach znajdujących się na trasie planowanej wycieczki lub imprezy.

Porady dla rodziców:

Przed wysłaniem dziecka na wycieczkę należy pamiętać o pewnych zasadach. Oto niektóre z nich:

  • Bagaż  - jego wielkość - ciężar  powinien być dobrany tak aby dziecko mogło go samodzielnie podnieść.

  • Odzież - Przy doborze ubrań na wyjazd należy wziąć pod uwagę specyfikę terenu i porę roku. szczególnie dotyczy to wycieczek w góry i nad morze. Jeśli w planach jest zwiedzanie jaskiń należy pamiętać, iż niezależnie od pory roku panuje tam stała niska temperatura.

  • Dokumenty - Należy sprawdzić czy dziecko posiada przy sobie odpowiednie dokumenty. Porozumienie z Schengen znosi jedynie kontrolę osób przekraczających granice między państwami członkowskimi układu. Nie znosi jednak w żadnym stopniu obowiązku posiadania przy sobie jednego z powyżej wymienionych dokumentów. Zatem dziecko jadące za granicę musi posiadać dowód osobisty lub paszport. W przypadku wycieczek krajowych wystarczy legitymacja szkolna.

  • Zachowanie - Należy  przypomnieć dziecku o konieczności stosowania się do poleceń opiekuna, wychowawcy, pilota bądź przewodnika. Przypomnieć mu zasady zachowania sie w autokarze, w muzeum, czy w lesie, a także przestrzec je przed samowolnym oddalaniem się od grupy

  • Ekwipunek - Dziecko nie powinno zabierać ze sobą zbędnych cennych przedmiotów oraz nadmiernej ilości gotówki. Organizator i opiekunowie nie biorą odpowiedzialności za przedmioty u nich nie zdeponowane.

  • Prowiant - Zapakujmy dziecku kanapki, jabłko i wodę mineralną, lub herbatę. Unikajmy chipsów, słodkich napojów gazowanych i słodyczy. Z reguły powodują one niestety "sensacje" w podróży nawet u najwytrwalszych turystów. Unikajmy też innych łatwo kruszących się i rozpuszczających się  potraw  - wówczas łatwiej jest zostawić porządek w autobusie

  • Transport - Jeśli dziecko cierpi na chorobę lokomocyjną należy podać przed wyjazdem odpowiedni lek. Warto pamiętać o dodatkowych chusteczkach higienicznych oraz woreczkach foliowych na wszelki wypadek. Gdy dziecko poczuje się źle powinno natychmiast zawiadomić o tym opiekuna.

  • Choroby - Nawet jeśli wychowawca zna już Twoje dziecko, nie zaszkodzi przypomnieć mu o chorobach na jakie dziecko cierpi, przyjmowanych przez nie lekach, zakazie spożywania określonych potraw, czy innych aspektach mających wpływ na jego zachowanie i samopoczucie (lęki, fobie itp.)

  • Autokar - Wcześniej (minimum kilka dni) ustal z wychowawcą ewentualną dodatkową kontrolę autokaru przed wyjazdem na wycieczkę, wówczas organizator imprezy zaplanuje wszystko z wyprzedzeniem, tak by nie miało to wpływu na przebieg i realizację wycieczki. Warto mieć świadomość, że wszystkie autokary przechodzą regularnie obowiązkowy przegląd techniczny.

Specyfika wyjazdów zagranicznych:

Wszyscy uczestnicy imprezy muszą mieć przy sobie ważny paszport lub dowód osobisty. Porozumienie z Schengen znosi jedynie kontrolę osób przekraczających granice między państwami członkowskimi układu. Nie znosi jednak w żadnym stopniu obowiązku posiadania przy sobie jednego z powyżej wymienionych dokumentów.

Kierownik lub przynajmniej jeden z opiekunów imprezy organizowanej poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej powinien znać język obcy w stopniu umożliwiającym porozumienie się w kraju docelowym jak również w krajach znajdujących się na trasie planowanej wycieczki lub imprezy.

Zgodę na zorganizowanie wycieczki zagranicznej wyraża dyrektor szkoły po zawiadomieniu organu prowadzącego i organu sprawującego nadzór pedagogiczny.

Bezpieczeństwo:

Młodzież nie może w żadnym przypadku pozostać bez opieki osoby dorosłej (kierownika lub opiekuna). Nie wolno samej wypuszczać młodzieży do miasta, nawet gdy przejście od miejsca zakwaterowania jest absolutnie bezpieczne. Należy kierować się zasadą: albo wszyscy udają się w określone miejsce (np. zakup pamiątek, słodyczy, napojów, itp.), albo udaje się część, ale zawsze pod opieką.

W przypadku nagłej choroby należy skontaktować się z rodzicami, którzy mogą udzielić niezbędnych informacji o sposobie postępowania lub podania leków. W przypadku nie ustępowania objawów choroby trzeba niezwłocznie wezwać pogotowie ratunkowe, stosować się do wskazań lekarza oraz powiadomić o tym rodziców.

W przypadku zaginięcia uczestnika (lub uczestników) wycieczki jeden z opiekunów poszukuje go w ostatnio zwiedzanym obiekcie, reszta grupy czeka z drugim opiekunem w ustalonym miejscu.

W czasie jazdy uczestnikom wycieczki nie wolno: przemieszczać się po autokarze i podróżować w pozycji stojącej, blokować zamków, samodzielnie otwierać drzwi i okna, wyrzucać jakichkolwiek przedmiotów z pojazdu.

W czasie postoju należy zabronić uczestnikom wycieczki wchodzenia na jezdnię i przechodzenia na drugą stronę jezdni.  Po każdym zakończonym postoju sprawdzić należy obecność.

W przypadku awarii pojazdu, kolizji, wypadku, powstania pożaru, ewakuować uczestników wycieczki w bezpieczne miejsce, z wykorzystaniem wyjść bezpieczeństwa, jeżeli zajdzie taka potrzeba. W razie potrzeby udzielić pierwszej pomocy przedlekarskiej. W razie konieczności angażowania służb ratunkowych, korzystać w pierwszej kolejności z międzynarodowego numeru telefonu komórkowego - 112

Kierownicy i opiekunowie wycieczek szkolnych powinni mieć przynajmniej podstawowe umiejętności w zakresie udzielania pierwszej pomocy medycznej w sytuacji wypadków lub zachorowań. Oczywiście do udzielania takiej pomocy niezbędna jest odpowiednio wyposażona apteczka pierwszej pomocy, która musi wchodzić w skład wyposażenia każdej wycieczki. Apteczka powinna zawierać wszelkie leki i środki pozwalające na udzielenie pierwszej pomocy lub przyniesienie ulgi w razie wypadków; urazów itp. oraz najczęściej występujących zachorowań (np. przeziębienia, zatrucia pokarmowego, niestrawności, bólu głowy, bólu zęba, chorób skóry). Szczegółowy dobór środków i leków zależy od ich dostępności i inwencji opiekuna, a także od typu wycieczki, stopnia trudności trasy i terenu, na jaki się udajemy: Przed skompletowaniem zawartości apteczki trzeba się  dowiedzieć, czy któryś z uczniów nie cierpi na jakąś specyficzną przypadłość (np. czy nie ma alergii na jakieś. rośliny, jest uczulony na jad pszczoły) lub nie wykazuje skłonności do jakiegoś typu urazów a następnie należy uwzględnić w wyposażeniu apteczki wynik takiego wywiadu.

Po zakończeniu wycieczki:

Dobrą praktyką jest wspólne podsumowania zakończonej wycieczki. Podsumowanie takie powinno stać się okazją do zgłaszania uwag i wniosków przez uczestników wyjazdu, warto też zachęcić uczniów do szczerej i nieskrępowanej dyskusji na temat przebiegu wycieczki. Można również wyróżnić lub nagrodzić w jakiś sposób uczniów; którzy podczas wyjazdu wykazali się największą inicjatywą, najwłaściwszą postawą, brali  najaktywniejszy udział w pracach organizacyjnych i w realizacji programu wycieczki. Ciekawym urozmaiceniem zebrania będzie np. zaprezentowanie kroniki, jaka powstała w czasie podróży, zdjęć, filmu itp. Warto też poinformować nauczycieli innych przedmiotów o programie zrealizowanym w trakcie wycieczki, tak, aby mogli oni wykorzystać zdobyte przez uczniów wiadomości również na swoich lekcjach.
 

Akty prawne dotyczących organizacji wypoczynku dzieci i młodzieży szkolnej:
  • [Dz.U.1997.12.67] Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997r. w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania

  • [Dz.U.1997.18.102] Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 19 lutego 1997r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania

  • [Dz.U.1997.57.358] Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 maja 1997 r. w sprawie określenia warunków bezpieczeństwa osób przebywających w górach, pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne

  • [Dz.U.2001.135.1516] Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 8 listopada 2001 r. w sprawie warunków i sposobu organizowania przez publiczne przedszkola, szkoły i placówki krajoznawstwa i turystyki.

  • [Dz.U.2003.6.69] Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach.

  • [tekst jednolity Dz.U.2001.81.889 z późn. zm.] Ustawa z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej

  • [tekst jednolity Dz.U.2004.223.2268 z późn. zm.] Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych

  • [tekst jednolity Dz.U.2005.108.908 z późn. zm.] Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym

  • [Dz.U.2001.101.1095] Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 września 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad i warunków działalności w dziedzinie rekreacji ruchowej

  • [Dz.U.1996.4.31] Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 29 grudnia 1995 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu, organizacji oraz form opieki zdrowotnej nad uczniami

 

DIP